Gra o tron Wiki
Advertisement

Rebelia Roberta zwana także Wojną Uzurpatora – wojna domowa w Westeros, skierowana przeciwko królowi Aerysowi II Targaryenowi. Trwająca rok doprowadziła do końca rządów dynastii Targaryenów i objęcia rządów przez nową dynastię Baratheonów.

Tło[]

Punktem zapalnym stało się porwanie Lyanny Stark, córki lorda Winterfell Rickarda Starka, przez księcia Rhaegara Targaryena. Wydarzenie to wywołało powszechne oburzenie i niezadowolenie, tym bardziej, że książę był już żonaty. Brat Lyanny, Brandon Stark, który był właśnie w drodze do Riverrun, by poślubić Catelyn Stark, ruszył do stolicy. Wraz z nim do Królewskiej Przystani, pojechali jego towarzysze – Ethan Glover (jego giermek), Elbert Arryn (dziedzic Orlego Gniazda), Kyle Royce i Jeffory Mallister. Podjechali pod bramy Czerwonej Twierdzy, żądając, by książę Rhaegar wyszedł się z nimi zmierzyć. Księcia tam jednak nie było, a jego ojciec, król Aerys II Targaryen, zwany Obłąkanym Królem, uznał iż planują oni morderstwo jego syna i nakazał ich uwięzić.

Król wezwał na dwór ojców pojmanych rycerzy, aby postawić ich przed sądem i w przypływie gniewu rozkazał spalić żywcem lorda Rickarda Starka, a jego syna i całą drużynę wymordować. Wiadomość o tym zaszokowała całe królestwo i podburzyła jeszcze bardziej nastroje, gdyż wielu lordów miało dość rządów Szalonego Króla.

Król Aerys zażądał jeszcze od szanownego lorda Orlego Gniazda Jona Arryna, wydania dwóch jego wychowanków, następcy Rickarda, jego drugiego syna Eddarda Starka i młodego lorda Końca Burzy Roberta Baratheona zaręczonego z Lyanną. Lord Arryn sprzeciwił się królowi i podniósł sztandary, rozpoczynając trwający niemal rok konflikt zbrojny.

Przebieg[]

Bitwa o Gulltown[]

Information icon Osobny artykuł: Bitwa o Gulltown (Rebelia Roberta)

Najważniejszą sprawą było kto stanie na czele buntu. Główni przywódcy, Eddard Stark i Jon Arryn nie mieli żadnych praw do tronu, natomiast Robert Baratheon, który zaręczony był z porwaną Lyanną, był wnukiem siostry Jaehaerysa II Targaryena i prawnukiem króla Aegona V Targaryena. Postanowiono zatem, że to Robert stanie na czele buntu.

Rebelia rozpoczęła się w Dolinie Arrynów. Jej władca, Jon Arryn, zwołał swoich chorążych, jednak nie wszyscy odpowiedzieli na wezwanie. Marq Grafton zachował lojalność wobec Żelaznego Tronu i wraz z pozostałymi lojalnymi wobec króla ludźmi, postanowił uniemożliwić rebeliantom dostęp do portu w Gulltown. Eddard postanowił wrócić na północ, by wezwać swoje chorągwie, natomiast Robert miał wyruszyć do Końca Burzy i tam zebrać swoich chorążych. Jon miał zostać w Dolinie i zdławić opór Gulltown, następnie armie z północy i południa miały się połączyć na terenie Dorzecza.

Bitwa o Summerhall[]

Information icon Osobny artykuł: Bitwa o Summerhall

Kiedy Robert Baratheon przybył do Końca Burzy, wezwał swoich chorążych do walki, jednak podobnie jak w Dolinie nie wszyscy odpowiedzieli na wezwanie. Wielu lordów pozostało wiernych Aerysowi i zebrało swoje wojska pod zrujnowaną rezydencją Targaryenów, Summerhall. Robert, zanim mógł wyruszyć na stolicę, musiał najpierw rozprawić się z krnąbrnymi lordami. Koniec Burzy, będący siedzibą rodową, Robert pozostawił swemu bratu Stannisowi Baratheonowi razem z 500 ludźmi. Również z rozkazu Roberta najmłodszy z Baratheonów, Renly Baratheon, miał zostać ukryty, gdyż w przypadku śmierci Roberta i Stannisa był dziedzicem Końca Burzy,

Lordowie pod Summerhall zamierzali połączyć swe siły i pomaszerować na Koniec Burzy. Ich siły były rozdzielone pomiędzy trzech lordów, Grandisona, Cafferena i Fella. Robert zaskoczył lordów i rozprawił się z każdą armią osobno, zanim zdążyły się połączyć. Po zwycięstwie pod Summerhall, lordowie przeszli na stronę rebeliantów.

Bitwa o Ashford[]

Information icon Osobny artykuł: Bitwa o Ashford

Kolejna główna ze stoczonych bitew, to Bitwa o Ashford. Zwycięstwo w niej odnieśli rojaliści, a siły Lorda Randylla Tarly’ego zgniotły armię Roberta Baratheona, zanim jeszcze nadeszły posiłki Mace’a Tyrella. Lord Cafferen, który po wcześniejszej bitwie przeszedł na stronę rebeliantów, został ścięty przez Lorda Tarly’ego, a jego głowa została odesłana królowi. Robert Baratheon zdołał uciec i uniknąć niewoli.

Po Bitwie o Ashford, Mace Tyrell pomaszerował na Koniec Burzy i rozpoczął trwające niemal rok oblężenie tej twierdzy. Po wydarzeniach w Krainach Burzy Król Aerys zaczął wierzyć, że jest to wina nieudolności jego Namiestnika, Owena Merryweathera lub nawet jego zdrady. Namiestnik został pozbawiony ziem i tytułów, a także wygnany. Nowym Namiestnikiem został Lord Jon Connington.

W międzyczasie, Eddard Stark dotarł do Winterfell, zwołał chorążych i pomaszerował na południe. Do rebeliantów dołączył Lord Hoster Tully, pan Riverrun, a sojusz ten umocniony został małżeństwem Eddarda z córką Hostera. Catelyn miała zostać żoną brata Eddarda, jednak ten zginął z ręki króla na kilka dni przed ślubem. Eddard, zajął miejsce starszego brata u boku Catelyn. Siostra Catelyn, Lysa, została poślubiona Jonowi Arrynowi.

Bitwa Dzwonów[]

Information icon Osobny artykuł: Bitwa Dzwonów

Nowy Królewski Namiestnik, Jon Connington, osobiście poprowadził armię w pole. Ścigał armię Roberta aż do Kamiennego Septu, w którym rozegrała się Bitwa Dzwonów. Nazwano ją tak, ponieważ dzwony w sepcie zaczęły dzwonić, by ostrzec mieszkańców i nakłonić ich do pozostania w domach. Ranny Robert ukrywał się w mieście, które Jon Connington, zdobył siłą i nakazał swoim żołnierzom rozpocząć przeszukiwania domostw w poszukiwaniu buntownika. Zanim Connington zdołał odnaleźć Roberta, połączone siły Starków i Tullych uderzyły na jego armię. Bitwa toczyła się na ulicach, w zaułkach, a nawet na dachach budynków. Rebelianci odparli siły Namiestnika, który musiał się wycofać. Connington żałował później, że nie spalił miasta zamiast tracić czas na szukanie Roberta.

Po Bitwie Dzwonów, Barristan Selmy i Jon Darry z Gwardii Królewskiej, wyruszyli zebrać resztki armii Conningtona. Lord dowódca Gwardii Królewskiej, ser Gerold Hightower został wysłany, by odnaleźć księcia Rhaegara. Kiedy książę wreszcie powrócił, zdołał przekonać ojca, by ten poprosił o pomoc Lorda Tywina Lannistera. Jednak jedyną odpowiedzią z Casterly Rock była cisza.

Porażka w Kamiennym Sepcie uzmysłowiła Aerysowi, że rebelia Roberta stanowi poważne zagrożenie dla jego władzy. Namiestnik Jon Connington został wygnany z Westeros, a jego ziemie i tytuły zostały mu odebrane. Nowym Namiestnikiem został Qarlton Chelsted. Król rozkazał swoim Piromantom rozmieścić w całej stolicy, a nawet w samym zamku, ukryte magazyny dzikiego ognia. Kiedy nowy Namiestnik odkrył Plan Aerysa, próbował odwieść króla od tego szalonego pomysłu. Na nic jednak zdały się jego prośby, więc ostatecznie zrezygnował z pełnionego stanowiska. Za karę król spalił go żywcem. Kolejnym Namiestnikiem został ulubiony Piromanta króla, Rossart.

Bitwa nad Tridentem[]

Information icon Osobny artykuł: Bitwa nad Tridentem

W końcu siły rojalistów i rebeliantów starły się nad Tridentem. Rhaegar Targaryen walczył z Robertem Baratheonem w płytkiej wodzie brody. Książę został zabity potężnym uderzeniem młota Roberta. Z jego pancerza posypały się do rzeki rubiny, dlatego miejsce to zaczęto nazywać Rubinowym Brodem. Wojska królewskie zostały rozbite i zaczęły się wycofywać. W bitwie zginęło dwóch królewskich gwardzistów, książę Lewyn Martell i ser Jonothor Darry. Trzeci, ser Barristan Selmy został ranny i wzięty do niewoli.

Robert Baratheon został ranny, wysłał więc w pościg Eddarda Starka. Aerys schronił się w Czerwonej Twierdzy z kilkunastoma tysiącami rojalistów. Wojna była niemal wygrana, więc Lord Walder Frey z Bliźniaków zdecydował się dołączyć do rebeliantów. Jego wojska dotarły już po bitwie, tłumacząc się spóźnieniem, nie przyznając się do niechęci przyłączenia się do strony, która może przegrać.

Zdobycie Królewskiej Przystani[]

Information icon Osobny artykuł: Zdobycie Królewskiej Przystani

Wojna ciągnęła się ponad rok. Lannisterowie, Namiestnicy Zachodu nie przyłączyli się do żadnej ze stron. Krótko po Bitwie nad Tridentem armia pod wodzą Tywina Lannistera pojawiła się pod bramami Królewskiej Przystani, ogłaszając swą lojalność wobec króla. Aerys otworzył bramy, słuchając rady Wielkiego Maestera Pycelle, a nie Mistrza Szpiegów Varysa. Lannisterowie przeszli jednak na stronę rebeliantów i po otworzeniu bram zaczęli plądrować Królewską Przystań.

Rozumiejąc, że wszystko stracone, król Aerys wezwał swojego ostatniego Namiestnika, Rossarta i nakazał mu podpalić wszystkie ukryte na terenie miasta składy dzikiego ognia. Następnie rozkazał swojemu jedynemu Królewskiemu Gwardziście, Jaimemu Lannisterowi, by zabił swojego ojca Lorda Tywina, dowodzącego wojskami plądrującymi stolicę. Jaime nie usłuchał, zabił Rossarta zanim ten zdołał przekazać rozkazy podpalenia miasta, a następnie swoim złotym mieczem otworzył gardło króla Aerysa. Siedzącego na Żelaznym Tronie Jaimego, nad trupem Szalonego Króla, znalazł Eddard Stark. Za ten czyn, Jaime zyskał przydomek: „Królobójca”.

W międzyczasie ser Gregor Clegane i ser Amory Lorch wkroczyli do Twierdzy Maegora, w której schroniła się rodzina księcia Rhaegara. Jego żona, księżniczka Elia z Dorne błagała o litość, kiedy odebrano jej od piersi syna Aegona i zabito na jej oczach. Sama została zgwałcona, a następnie zabita przez Clegane'a, natomiast Lorch zamordował jej córkę Rhaenys. Kiedy Robert Baratheon przybył do miasta, Tywin Lannister w dowód lojalności złożył mu po koronacji ciała dzieci i żony Rhaegara. Robert był zadowolony ze śmierci Targaryenów, jednak Eddard nie mógł pogodzić się z mordowaniem dzieci. Doprowadziło to między przyjaciółmi do konfliktu, w wyniku którego Stark sam wyruszył dokończyć wojnę na południu.

Oblężenie Końca Burzy[]

Information icon Osobny artykuł: Oblężenie Końca Burzy

Obroną oblężonego Końca Burzy dowodził z powodzeniem Stannis Baratheon. Zamek oblegany był przez wojska z Reach, dowodzone przez Mace’a Tyrella i Paxtera Redwyne. Załoga oblężonej fortecy przymierała głodem. Pomoc nadeszła w postaci Davosa Seawortha, który przemycił do zamku cebulę i ryby, co pozwoliło utrzymać zamek do przybycia odsieczy. Davos otrzymał przydomek "Cebulowego Rycerza". Kiedy tylko Eddard Stark z rebeliantami pojawił się na polu, Mace Tyrell zdjął chorągwie poddając się.

Zdobycie Wieży Radości[]

Information icon Osobny artykuł: Zdobycie Wieży Radości

Trzech Królewskich Gwardzistów, Arthur Dayne, Oswell Whent i Gerold Hightower, nie było obecnych podczas bitew rebelii. Zostali przydzieleni do ochrony niewielkiej wieży w Dorne, którą książę Rhaegar Targaryen nazwał Wieżą Radości i w której umieścił Lyannę Stark.

Lord Eddard Stark, po zakończeniu oblężenia Końca Burzy, wyruszył tam z sześcioma towarzyszami – Howlandem Reedem, Willamem Dustinem, Ethanem Gloverem, Martynem Casselem, Theo Wullem i Markiem Ryswellem. W siódemkę walczyli z trzema gwardzistami, aż w końcu przy życiu pozostali jedynie Eddard Stark i Howland Reed. W wieży znaleźli w zakrwawionym łożu Lyannę, która tuż przed śmiercią wymogła na bracie złożenie pewnej przysięgi. Kiedy umarła, Eddard nakazał rozebrać wieżę, a z jej kamieni usypać kopce upamiętniające poległych pod wieżą rycerzy. Następnie wyruszył do Starfall, by złożyć na ręce lady Ashary Dayne miecz Świt, należący do jej brata, Arthura. Krótko później Ashara rzuciła się do Morza Letniego.

Odbicie Smoczej Skały[]

Information icon Osobny artykuł: Odbicie Smoczej Skały

Kiedy królewskie wojska zostały pokonane nad Tridentem, zanim Lannisterowie przybyli pod bramy stolicy, królowa Rhaella Targaryen i mały książę Viserys zostali wysłani na Smoczą Skałę, wraz z ser Willemem Darry.

Stannis Baratheon zaczął gromadzić flotę, by zdobyć wyspę szturmem. Na wyspie królowa, która była w ciąży, urodziła Daenerys podczas potężnego sztormu, który zniszczył zacumowane u brzegów wyspy statki Targaryenów. Królowa zmarła podczas porodu, flota Targaryenów została zniszczona, a flota Stannisa była gotowa, by wyruszyć na Smoczą Skałę. W tej sytuacji zgromadzeni na wyspie poddanni zdecydowali wydać ostatnich potomków Targaryenów nowemu królowi Robertowi Baratheonowi. Zanim jednak przybył Stannis, ser Willem Darry zdołał uciec z dziećmi do Braavos. Zdobycie Smoczej Skały odbyło się bez walki.

Wynik rebelii[]

W wyniku rebelli, Ród Targaryenów został odsunięty od władzy, a większość jego członków została zgładzona. Przetrwała jedynie dwójka dzieci, prowadzących życie na wygnaniu za wąskim morzem.

Robert Baratheon zasiadł na Żelaznym Tronie, a swoim Namiestnikiem mianował Jona Arryna. Zaręczona z nim Lyanna Stark zmarła, dlatego Jon Arryn namówił Roberta, by poślubił w jej miejsce Cersei Lannister, by związać ze sobą Ród Lannisterów.

Przypisy

  1. o.P. – od Podboju Aegona.
Advertisement